Een giclee is een in de Verenigde Staten ontwikkelde printtechniek met behulp van een inkjetprinter.

De techniek wordt vooral gebruikt om reproducties van kunstwerken te maken. De term giclee is afgeleid van het Franse werkwoord “gicler”, dat stralen of vernevelen betekent. In deze techniek wordt gebruikgemaakt van ononderbroken inktstralen die verschillende kleurlagen op het papier aanbrengen. Kunstenaar Jack Duganne gaf in 1991 de naam giclée aan dit nieuwe drukprocedé.

De giclee staat bekend als één van de meest hoogwaardige printproducten en is daarom over het algemeen ook hoger geprijsd dan een “standaard fine-art” print.

De hoogste kwaliteit kan worden verkregen door:

• hoogwaardig papier zonder optische witmakers (OBA’s)
• een hoge kwaliteit inkt, op basis van echte pigmenten
• een piëzo-printkoptechnologie, waardoor de inkthoeveelheid en frequentie zeer nauwkeurig kunnen worden gedoseerd

Met deze gepigmenteerde inkten kan een kleurechtheid worden verkregen van 100 jaar of meer volgens de laatste onderzoeken.

Voor het vervaardigen van een giclee moet het werk allereerst gedigitaliseerd worden. Vaak gebeurt dat door middel van digitale reproductiefotografie (Hasselblad, FaseOne etc.), maar ook met groot formaat scanners worden erg mooie resultaten behaald. Voorbeeld van zo’n scanner is de Studio142 van ColorBurst – zie afbeelding.

Ook is het mogelijk deze techniek te gebruiken voor werk dat op een beeldscherm wordt ontworpen en waarvan enkel een digitaal origineel bestaat, de zogenaamde digitale kunst. Indien een digitaal werk niet in oplage maar slechts eenmaal wordt afgedrukt spreken we van een monogiclee, maar deze term kom je nauwelijks tegen is onze ervaring.